รัชกาลที่ ๓๓ มหาจักรพรรดิ พ่อปาณฑยะ กรุงสานโพธิ์ ปี พ.ศ.๑๖๑๑-๑๖๑๒

รัชกาลที่ ๓๓ 

มหาจักรพรรดิ พ่อปาณฑยะ 

กรุงสานโพธิ์ ปี พ.ศ.๑๖๑๑-๑๖๑๒

ปี พ.ศ.๑๖๑๑ เมื่อ มหาจักรพรรดิพ่อศรีสมรวิชัย สวรรคต จักรพรรดิพ่อปาณฑยะ พระอนุชา ได้ทำพิธีมหาไชยาบรมราชาภิเษก บนยอดภูเขาสุวรรณคีรี เป็น มหาจักรพรรดิพ่อปาณฑยะ โดยมี นายกพ่อมาฆะพร เป็น จักรพรรดิพ่อมาฆะพร และมี พ่อไชยโคปะ เป็น นายก ของ สหราชอาณาจักรเสียม-หลอ กรุงสานโพธิ์ เป็นรัชกาลที่ ๓๓

ปี พ.ศ.๑๖๑๑ มหาจักรพรรดิพ่อศรีสมร สวรรคต ได้รับพระราชทานพระนามใหม่ว่า “สมรตุงคะเทวะ”

ปี พ.ศ.๑๖๑๑ พระเจ้าวีระราเชนทรที่ ๑ มหาราชา แห่ง อาณาจักรทมิฬโจฬะ-อินเดียใต้ ได้ยกกองทัพเข้าโจมตี สหราชอาณาจักรเสียม-หลอ กรุงสานโพธิ์ ผลของสงคราม เกิดสงครามยืดเยื้อถึงปี พ.ศ.๑๖๑๒ พระเจ้าวีระราเชนทรที่ ๑ ต้องพ่ายแพ้สงคราม และต้องถอยทัพ กลับไปโจมตี อาณาจักรมาลัยรัฐ สงครามครั้งนั้น มหาจักรพรรดิพ่อปาณฑยะ แห่ง สหราชอาณาจักรเสียม-หลอ กรุงสานโพธิ์ (ไชยา) บาดเจ็บสาหัส มีจารึก ของ พระเจ้าวีระราเชนทรที่ ๑ จารึกว่า...

“...พระองค์(พระเจ้าวีระราเชนทรที่ ๑) ทรงทำสงครามปราบ แคว้นกะทะราม(กะฑาหะ-ไทรบุรี) สำหรับพระราชาที่มาขอความช่วยเหลือ และขอความคุ้มครอง และได้ พระราชทาน แคว้นที่สามารถทำสงครามปราบปรามได้ ให้แก่พระราชาที่ร้องขอ ด้วย...”

(จาก ประวัติศาสตร์เอเชียอาคเนย์ ถึง พ.ศ.๒๐๐๐ โดย ม.จ.สุภัทรดิศ ดิศกุล หน้าที่ ๖๐)

ปี พ.ศ.๑๖๑๑ เกิดสงคราม ณ สมรภูมิ อาณาจักรมาลัยรัฐ เกิดขึ้นเมื่อ มหาจักรพรรดิ พระเจ้าวีระราเชนทรที่ ๑ แห่ง สหราชอาณาจักรทมิฬโจฬะ อินเดียใต้ ได้ส่งกองทัพเรือไปโจมตีช่วยเหลือ มหาราชามหาธรรมปรัพฑา ณ กรุงกะฑาหะ(ไทรบุรี) แคว้นไทรบุรี เข้ายึดครองแว่นแคว้นต่างๆ ในดินแดน อาณาจักรมาลัยรัฐ กลับคืน ผลของสงคราม มหาราชา มหาธรรมปรัพฑา สวรรคต ในสงคราม พระเจ้าวีระราเชนทรที่ ๑ ต้องถอยทัพไปโจมตี ศรีลังกา ได้ทำศิลาจารึกมีเนื้อหาว่า..

“...ปี พ.ศ.๑๖๑๑ พระเจ้าวีระราเชนทรที่ ๑ ได้ทรงทำสงครามปราบปราม อาณาจักร กะฑาหะ (ไทรบุรี) สำหรับ พระราชา ที่มาขอความช่วยเหลือ และขอความคุ้มครอง พระองค์จึงได้พระราชทานแคว้นที่สามารถปราบปรามได้ ให้แก่ มหาราชา พระองค์นั้น ด้วย...”

ปี พ.ศ.๑๖๑๑ เกิดสงคราม ณ สมรภูมิ อาณาจักรศรีลังกา เกิดการรบกันที่ สมรภูมิ ภูเขาศิคิคีรี การรบเป็นไปอย่างยืดเยื้อ ระหว่าง  พระเจ้าวีระราเชนทรที่ ๑ แห่ง อาณาจักรทมิฬโจฬะ อินเดียใต้ กับ พระเจ้ามหินทรที่ ๖ แห่ง อาณาจักรศรีลังกา

ปี พ.ศ.๑๖๑๒ มหาราชาลียันตอง แห่ง อาณาจักรไตเวียต(เวียตนามเหนือ) สามารถกับกุม พระเจ้ารุทรวรมันที่ ๓ ทั้งพระมเหสี พระราชธิดา และ พระราชโอรส แห่ง อาณาจักรจามปา(เวียตนามใต้) ซึ่งหลบหนีไปอยู่ที่ อาณาจักรกำพูชา(เขมร) เป็นผลสำเร็จ พร้อมกับนำไปกักขังไว้ ณ แคว้นตาเกี๋ย และทำการปลดปล่อย พระเจ้ารุทรวรมันที่ ๓ ให้เป็นอิสระ ในปี พ.ศ.๑๖๑๒ เพื่อแลกเปลี่ยน กับ แว่นแคว้นทางเหนือ ของ อาณาจักรจามปา จำนวน ๓ แว่นแคว้น แล้วส่งไปปกครอง อาณาจักรจามปา อีกครั้งหนึ่ง

(จาก ประวัติศาสตร์เอเชียอาคเนย์ ถึง พ.ศ.๒๐๐๐ โดย ม.จ.สุภัทรดิศ ดิศกุล หน้าที่ ๑๓๕-๑๓๖)

ปี พ.ศ.๑๖๑๒ มหาจักรพรรดิพ่อปาณฑยะ แห่ง สหราชอาณาจักรเสียม-หลอ กรุงสานโพธิ์ สวรรคต